بعد از دوران ناامید کننده گاسپارت، ترکیب یک رئیس باشگاه
جوان، خوان لاپورتا، و یک مربی جوان
هلندی، فرانک رایکارد، ستاره آث میلان، باشگاه را دوباره به
روزهای اوج خود برگرداند. حضور بازیکنان بین المللی نظیر رونالدینهو، دکو، هنریک لارسن، لودویک ژولی، ساموئل اتوو و رافائل مارکز در کنار بازیکنان محصول
باشگاه و اسپانیایی مانند کارلس پویول، آندرس اینیستا، ژاوی هرناندز و ویکتور والدز سبب شد که باشگاه
دوباره به دوران موفقیت خود برگردد. بارسا در ۰۵-۲۰۰۴ موفق شد لالیگا و سوپرکاپ
اسپانیا را ببرد، و نیز دو ستاره این تیم، یعنی رونالدینهو و اتوو به ترتیب به
عنوان اولین و سومین بازیکن سال فیفا انتخاب شدند. در فصل ۰۶-۲۰۰۵،
بارسلونا قهرمانی اش در لیگ و سوپرکاپ را مجددا” تکرار کرد. نقطه اوج بارسا در لیگ،
در سانتیاگو برنابئو اتفاق افتاد، جایی
که بارسلونا موفق شد با حسا ب ۰ – ۳ رئال مادرید را شکست دهد، پیروزی ای که دومین
برد فرانک رایکارد در برنابئو محسوب می‌شد و از این حیث او را تبدیل به اولین مربی
ای کرد که رئال مادرید را در ورزشگاه خانگی اش دو بار شکست می‌دهد. عملکرد
رونالدینهو در این بازی به حدی شگفت انگیز بود که بعد از گل دوم اش، گل سوم بارسا،
هواداران رئال را وادار به تشویق و تحسین او کرد. در لیگ قهرمانان، بارسا تیم
انگلیسی آرسنال را در فینال ۱ – ۲ شکست داد.
در این بازی بارسا در حالیکه تا ۱۵ دقیقه به پایان بازی مقابل تیم ۱۰ نفره آرسنال ۰
– ۱ عقب بود، با تعویض هنریک لارسن، که آخرین باری بود که با پیراهن بارسا بازی می
کرد، و در پی آن گل ساموئل اتوو و در ادامه جولیانو بلتی، بازیکن تعویضی، موفق
شد نتیجه را به ۱ – ۲ تغییر دهد و به این ترتیب اولین جام اروپایی باشگاه بعد از ۱۴
سال به دست آمد.

بازیکنان پیروز بارسا، در حال گرفتن مدال های
قهرمانی بعد از برد مقابل آرسنال در فینال

لیگ قهرمانان اروپا

اگرچه بارسا فصل ۰۷-۲۰۰۶ را با قدرت آغاز کرد، اما
در انتها فصل را بدون گرفتن جام به پایان برد. بعدها از تور پیش فصل بارسلونا در
آمریکا به دلیل اینکه در آن چند بازیکن کلیدی، از جمله گلزن تیم ساموئل اتوو و
ستاره جوان بارسا لیونل مسی، آسیب دیدند، به عنوان یکی
از عوامل اصلی عدم موفقیت بارسا در این فصل نام برده شد. همچنین بعد از اینکه اتوو
آشکارا از فرانک رایکارد و رونالدینهو انتقاد کرد، در تیم اختلافاتی آشکار به وجود
آمد. رونالدینهو نیز پذیرفت که عدم آمادگی بالا بر روی نمایش او در این فصل اثر
گذاشته است. در لالیگا، بارسا در اکثر اوقات فصل صدرنشین بود، اما با شروع سال جدید
رئال مادرید توانست از بارسلونا سبقت گرفته و قهرمانی را به دست آورد. بارسا همچنین
در کوپا دل ری به مرحله نیمه نهایی صعود کرد، جایی که در دور رفت آن، گتافه رقیب خود را با حساب ۲ - ۵ در
نوکمپ شکست داد، که در آن لیونل مسی گلی به ثمر رساند که باعث شد همه آن را با گل
معروف دیه گو مارادونا مقایسه کنند، اما در
دور برگشت بازی را ۰ - ۴ واگذار کرد و ااز صعود به فینال باز ماند. آنها در آن سال
در جام باشگاه‌های جهان نیز حضور
داشتند، جای که در فینال با گلی دیر هنگام مغلوب حریف برزیلی خود، اینترناسیوناله شدند. در لیگ
قهرمانان باشگاههای اروپا، بارسا به دلیل قانون گل‌زده در خانهٔ حریف توسط
لیورپول درمرحله یک شانزدهم پایانی
حذف شد.

بارسلونا فصل ۰۸-۲۰۰۷ را با عنوان سومی در لالیگا
به اتمام رساند، و در لیگ قهرمانان و کوپا دل ری به مرحله نیمه پایانی رسید، که در
هر دو توسط قهرمان همان سال حذف شد; منچستر یونایتد و والنسیا. یک روز بعد از شکست ۱ - ۴
مقابل رئال مادرید، خوان لاپورتا اعلام کرد که بعد از ۳۰ ژوئن، جوزپ گواردیولا، سرمربی تیم دوم
بارسلونا جانشین فرانک رایکارد خواهد شد

اعضای تیم در سال ۱۹۰۳

در ۲۲ اکتبر ۱۸۹۹، خوان گمپر در روزنامه
لوس دپورتس آگهی ای به چاپ رساند و در آن تمایل خود را برای تشکیل یک باشگاه
فوتبال اعلام کرد. در پی این آگهی، در ۲۹ نوامبر همان سال بعد از جلسه‌ای در
خیمانسیو سوله، نتایج مثبتی حاصل شد، و سپس ۱۱ بازیکن جذب شدند; واتر
وایلد، لوئیس دی اوسو، بارتومئو ترادس، اوتو کونزله،
اوته مه یر، انریک دوکال، پره کبوت، کارلس پوجول،
جوزپ لوبت، جانپارسونز و ویلیام پارسونز. و در نتیجه باشگاه
فوتبال بارسلونا متولد شد. چندین باشگاه دیگر اسپانیا، از جمله رئال مادرید و
اتلتیک بیلبائو نیز دارای موسسانی
انگلیسی بوده اند، از این رو دارای نامی انگلیسی نیز می‌باشند. بر اساس افسانه ای،
خوان گمپر در انتخاب رنگ پیراهن تیم، یعنی آبی و اناری، از رنگ پیراهن بازل سوئیس الهام گرفته است. اگرچه
تیم سوئیسی دیگری که گمپر با پیراهن آن بازی کرده، یعنی تیم محلی اش در زوریخ، و نیز تیم مدرسه مرچنت
تیلور در کزبی انگلیس، هر دو به عنوان تیم هایی مطرح هستند که ممکن است
گمپر ایده پیراهن بارسلونا را از آنها گرفته باشد. بعد از حضور در لیگ کمپئوناتو
دی کاتالونا و کوپا دل ری، بارسلونا به سرعت نام
خود را در بین تیم های پیش رو در فوتبال اسپانیا قرار داد. در ۱۹۰۲ باشگاه اولین
جام خود، کوپا ماکایا، را دریافت کرد، و نیز در همان سال در فینال اولین
دوره کوپا دل ری به مصاف بیزکایا رفت که ۱ - ۲ مغلوب شد.

در ۱۴ ژوئن ۱۹۲۵، جمعیت حاضر در یک مسابقه، به
نشانه همراهی با اورفئو کاتالا، سرود (در متن اصلی دیده شود) پادشاهی را
هو کردند، اقدامی خودجوش که به در واقع واکنشی بود به دیکتاتوریپریمو دی ریوه را. حکومت به عنوان
انتقام، ورزشگاه را تعطیل کرد و گمپر را هم مجبور به کناره گیری از ریاست باشگاه
کرد. در ۱۹۲۸، مراسم قهرمانی بارسلونا در جام حذفی اسپانیا با ترانه‌ای به نام
اودا اِ پلاکتو برگزار شد، ترانه‌ای که توسط یکی از اعضای اصلی گروه «نسل
۲۷»، رافائا آلبرتی، و در وصف عملکرد قهرمانانه دروازه بان بارسا، نوشته شده
بود. در ۳۰ ژولای ۱۹۳۰، بنیان گذار باشگاه، خوان گمپر، بعد از دوره‌ای افسردگی که
به خاطر مشکلات شخصی و اقتصادی ایجاد شده بود، اقدام به خودکشی کرد. اگرچه بارسلونا
بازیکنان بزرگی مانند جوزپ اسکولا داشت که می‌توانستند به تیم کمک کنند، اما
باشگاه بعد از این وارد دوره‌ای از افت و نزول شد، که در آن کشمکش های سیاسی جامعه
ورزشی را به کلی تحت شعاع قرار داده بود. در این دوران، بارسا در سه جبهه با بحران
رو به رو بود، مالی، اجتماعی (شمار اعضای باشگاه روز به روز کاهش می‌یافت) و ورزشی
(با اینکه تیم جام کمپیونات دی کاتالونیا را در ۱۹۳۰، ۱۹۳۱، ۱۹۳۲، ۱۹۳۴،
۱۹۳۶ و ۱۹۳۸ تصاحب کرد، اما جز جام قهرمانی ۱۹۳۷ که بعدها پس گرفته شد، در سطح
اسپانیا توفیق چندادنی نداشت).

یک ماه بعد از شروع جنگ داخلی، رئیس چپ گرای بارسا، جوزپ سانیول،
توسط سربازان فرانسیسکو فرانکو در نزدیکی
گواداراما به قتل رسید. در تابستان ۱۹۳۷، اعضای تیم در اردوی مکزیک و آمریکا بودند که خبر وقوع جنگ داخلی
دیگر به آن ها رسید. قرار داشتن تیم درآن تور باعث شد که باشگاه از نظر اقتصادی در
امان بماند، و نیز نصف بازیکنان خواستار پناهندگی به مکزیک و فرانسه شدند. در ۱۶ مارس ۱۹۳۸،
فاشیست ها بمبی را در دفتر باشگاه
انداختند که خسارت قابل توجهی بر جا گذاشت. چند ماه بعد، بارسلونا زیر سلطه فاشیست
قرار گرفت، و به عنوان نمادی از یک کاتالانی مبارز، با مشکلات بسیار جدی
ای مبارزه می‌کرد، و این در شرایطی بود که تعداد اعضای باشگاه به تنها ۳٫۴۸۶ نفر
کاهش پیدا کرده بود.

بعد از جنگ های داخلی اسپانیا، زبان کاتالانی و پرچم کاتالانونیا ممنوع شد و تیم ها
از استفاده از اسامی غیر اسپانیایی منع شدند. این اقدام سبب شد که باشگاه اجباراً
به نام اسپانیایی «Club de Fútbol Barcelona» تغییر نام دهد و همچنین پرچم
کاتالونیا را از نماد باشگاه حذف کند. در سال ۱۹۳۴، بارسلونا در نیمه نهایی کوپا
دل جنلاریزیمو به مصاف رقیب دیرینه خود، رئال مادرید رفت. بازی رفت در لس
کورتس با برتری ۰ - ۳ بارسلونا تمام شد. قبل از آغاز بازی برگشت، یک مقام
امنیتی از طرف ژنرال فرانکو در رختکن بارسلونا با بازیکنان دیدار کرد. او به آن ها
"یادآوری" کرد که آن ها تنها به واسطه "سخاوت" حکومت است که می‌توانند بازی کنند.
بعد این اظهارات، در زمین بازی رئال کاملاً بر بازی تسلط داشت، و در پایان بارسا را
با نتیجه ۱ - ۱۱ در هم کوبید^[۴].

خوان گمپر

در ۱۹۰۸، خوان گمپر برای اولین بار به عنوان
ریاست باشگاه برگزیده شد. گمپر ریاست را در شرایطی خاص بر عهده گرفت: باشگاه از سال
۱۹۰۵، بعد از فتح کمپئوناتو دی کاتالونا، به این طرف، موفق به کسب هیچ عنوانی نشده
بود و در نتیجه از لحاظ مالی در وضعیت مساعدی قرار نداشت. گمپر در ۵ دوره متفاوت،
در بین سال های ۱۹۰۸ تا ۱۹۲۵، ریاست باشگاه را بر عهده داشت، و حدود ۲۵ سال را در
مجموع در خدمت باشگاه گذراند. یکی از مهم ترین دستاوردهای او، کمک به بارسا برای به
دست آوردن یک ورزشگاه اختصاصی بود. در ۱۴ مارس ۱۹۰۹، بازی های خانگی تیم به ورزشگاه
کرر اینداستریا، که ۸٫۰۰۰ نفر گنجایش داشت، انتقال یافت. گمپر همچنین تلاش
هایی برای افزایش تعداد اعضای باشگاه انجام داد، طوری که در سال ۱۹۲۲، تعداد اعضای
باشگاه به فراتر از ۱۰٫۰۰۰ نفر افزایش یافت. در این برهه، ورزشگاه باشگاه دوباره
تغییر یافت، و این بار به لس کورتس، که در همان سال افتتاح شده بود. ورزشگاه
جدید ۲۲٫۰۰۰ نفر گنجایش داشت که بعدها به ۶۰٫۰۰۰ نفر هم رسید. گمپر همچنین جک
گرینول را به عنوان سرمربی انتخاب کرد. هدایت او سبب شد که موقعیت بارسا از نظر
فنی دچار تحول شود. در دوران گمپر، تیم فوتبال بارسلونا موفق شد یازده کمپئوناتو
دی کاتالونا، شش [کوپا دل ری و چهار کوپا دی پیرنز به دست آورده و
نخستین «عصر طلایی» خود را تجربه کند.